پایگاه خبری ناب

یک کارشناس مسائل سیاسی طی یادداشتی به تحلیل عملکرد رسانه‌های اصلاح‌طلب درخصوص مسائل مهمی چون توافق‌نامه ژنو، آتش‌سوزی خیابان جمهوری، سبد کالا و طوفان تهران در یک سال اخیر پرداخت.

 

الف) توافق نامه ی ژنو

ب) آتش سوزی خیابان جمهوری

ج) سبد کالا 

د) طوفان تهران

الف)توافق نامه ی ژنو:

مهمترین و سخترین اقدام دولت یازدهم را میتوان حول انعقاد توافق ژنو دانست، مسلما هر توافق،تعهد و یا اقدام مشترکی یا به صورت کلی هر تصمیمی موافقان و مخالفانی خواهد داشت، پس انتقاد به هر چیزی امری ناپسند رنیست بلکه بیان نگرانی هاست به آنچه رخ داده است.

مسلما رسانه ها نیز در این موضوع به 2 گروه : طرفدار و یا منتقد این توافق تقسیم میشوند.

اما تا به حال در رسانه های طرفدار هیچ گونه حمایتی از این توافق مشاهده نشده و هر چه بوده انتقاد به منتقدین این قرار داد را شامل شده است، نمیتوان با برچسب کم سواد بودن ، دگم بودن ،بی ترمز بودن و تندروی نگرانی ها را کاهش داد.

هر چه در این باب میخوانیم به این نتیجه میرسیم که رسانه های طرفدار این توافق نه به فکر روشنگری جهت رفع نگرانی افکار عمومی بلکه بیشتر به فکر انتقاد به منتقدین جهت منحرف کردن افکار عمومی از این توافق نامه بوده اند.

ب) آتش سوزی خیابان جمهوری :

آتش سوزی یک ساختمان پنج طبقه در خیابان جمهوری که حوالی ساعت 11 صبح روز 29 دی ماه سال 92 رخ داد و در طی آن دو تن از هموطنانمان جان خود را از دست دادند  ، به اتش سوزی خیابان جمهوری معروف شد.

تمام هجمه ی رسانه ای جریان اصلاح طلب در این حادثه معطوف به درخواست استعفای شهردار تهران شد تا پرداختن به زوایای پنهان این ماجرا.

این رسانه ها که اکثرا عکس های دردناکی از این حادثه را منتشر میکردند سعی درعملیات روانی بر روی مردم داشته و تنها یک خواسته را مطرح کرده و یک مقصر را معرفی میکردند و آن شخص هم کسی نبود جز محمد باقر قالیباف شهردار تهران ، که توانسته بود در انتخاباتی در شورای شهر تهران از آقای محسن هاشمی رفستجانی فرزند ایت الله هاشمی رفسنجانی سبقت گرفته و شهردار تهران بماند.

 اما بررسی  های بیشتر نشان داد مقصر اصلی حادثه نه شهردار تهران بود و نه باز نشدن پله های ماشین اتش نشانی بلکه پیش زمینه وقوع این اتفاق عدم بازرسی صحیح بازرسان وزارت کار از آن کارگاه بود ، کارگاهی که در سال 57 راه اندازی شده بود اما بازرسی درستی از ان صورت نگرفته بود که اگر هم گرفته بود اشکالات رفع نشده بود ، همچنین در این ساختمان پله اضطراری وجود نداشت و حتی پله های معمولی هم مملو از کالاهای قابل اشتعال بود.

ج) سبد کالا :

وزارت صنعت توزیع مرحله ی اول طرح سبد کالا را از روز یکشنبه 13بهمن ماه سال 1392 در یک روز برفی زمستان آغاز کرد.

بر خلاف روندی که در سالهای گذشته معمول بود و پول نقدی به عنوان هدیه ی نوروزی در کارت سرپرست خانوار واریز میشد، دولت تصمیم بر تقسیم مواد غذایی ضروری بین مردم گرفته بود.

اگر از تمام انتقادات به نحوه ی توزیع، قشر هدف(که گاهی کارخانه دار سبد کالا میگرفت اما کارگر وی نه) ، استفاده از برنج هندی در سبد کالای ایرانی و بالطبع رانتهایی که این سبد کالا برای عده ای فراهم کرد بگذریم، حوادثی دردناک در جریان توزیع سبد کالا رخ داد و آن هم فوت دو نفر از هموطنانمان از سرما و در صفهای سبد کالا بود.

با اینکه انتظار میرفت رسانه های اصلاح طلب که پیشتر خود را در قامت مدافع تمام عیار حقوق مردم معرفی میکردند تمام قد وترد این ماجرا شده و همانطور که استعفای شهردار تهران را طلب کرده بودند خواستار استعفای وزیر صنعت معدن و تجارتی شوند که تصمیم نامناسب وی باعث فوت دو نفر از مردم کشور شده بود ،فقط سکوت کردند و فقط به بیان اخبار پرداختند.

حتی در قبال هجوم رسانه های خارجی به کردم ایران که حتی تا آنجا پیش رفت که نیویورک تایمز با گستاخی نوشت: (( مردم گرسنه ی ایران در سالگرد انقلابشان در صفهای طولانی غذا یکدیگر را هل دادند ))سکوت کردند.

د) طوفان تهران:

حوالی ساعت 17:15 دقیقه روز 12 خرداد سال1393 وزش تند باد غبار آلودی تهران را تاریک کرد.

برخلاف پیش بینی های هواشناسی که از روزی آفتابی خبر میداد طوفانی با سرعت بالای 110 کیلومتر بر ساعت پایتخت را درنوردید که در این حادثه 5نفر جان خود را از دست دادند و حدود 70نفر مجروح شدند.

بر خلاف تمام ادعایی که مبنی بر عدم توانایی پیش بینی این حادثه گفته شده است ،سایتهای جهانی هواشناسی این حادثه را پیش بینی مرده بودند و حتی میزان تقریبی سرعت باد را نیز ذکر کرده بودند، اما به دلایلی نامعلوم سازمان هواشناسی حتی هشداری را ولو به صورت محرمانه برای مسئولان و ستاد بحران تهران ارسال نکرده بود.

رسانه هایی هم که پیشتر خواهان استعفای مدیران ناکار آمد در سطح کشور بودند در این حادثه نیز سکوت کردند.

بررسی این 4 نمونه که بازتاب رسانه ای گسترده ای نیز داشت و مقایسه ی درخواست عموم مردم و نحوه ی عملکرد رسانه های اصلاح طلب که ادعای دفاع از حقوق شهروندان را همواره تکرار میکنند جالب توجه به نظر می رسد.

رسانه هایی که در زمان جانباختن 2نفر از هموطنانمان در موضوع حادثه ی خیابان جمهوری شدیدترین فشارها را جهت استعفای مدیران شهری ناکار آمد وارد کرده بودند ، در قبال مرگ 7نفر و جراحت بیش از 70نفر از هموطنانمان بیشتر به  بیان اخبار پرداخته و استعفای هیچ مدیری را فریاد نزدند.

رسانه هایی که داعیه روشنگری در خصوص مسائل سیاسی را ادعا میکنند در قبال توافق ژنو تنها به تخریب و انتقاد به متقدین پرداختند.