پایگاه خبری ناب

به گزارش پایگاه خبری ناب، متن کامل نطق میان دستور علی مطهری در هشتم دی بشرح زیر در پایگاه اطلاع رسانی ایشان منتشر گردید.

 
بسم الله الرحمن الرحیم

پیشاپیش سالروز رحلت  پیامبر اسلام صلوات الله علیه و شهادت امام حسن  و امام رضا علیهما السلام را به شما نمایندگان عزیز و همه مسلمانان تسلیت می گویم. لازم است چند مطلب را به عرض برسانم:

1.سالروز نهم دی ماه سال 88 را گرامی می دارم . راه پیمایی خودجوش اقشار مختلف ملت ایران اعم از هواداران کاندیدای پیروز و معترضان به نتیجه انتخابات در این روز، نشانه رشد اجتماعی و سیاسی ملت ایران بود که قطع نظر از تخلفات دو طرف فتنه ،  به دفاع از اصل نظام جمهوری اسلامی پرداختند. جای تاسف است که پس از گذشت چهار سال از آن ماجرا هنوز مسئله فتنه حل نشده و  ورد زبانهاست. بهتر است رئیس محترم قوه قضائیه به جای شعار دادن در باره فتنه، به حل آن بپردازد و حل آن مستلزم وجود یک قوه قضائیه مستقل است نه قوه ای که از این نهاد وآن دفتر  و از دستگاه های امنیتی و اطلاعاتی تاثیر بپذیرد . قوه قضائیه مستقل قوه ای است که بتواند همه مقامات کشور را بدون استثنا در موارد لازم به دادگاه بکشاند و حکم عادلانه صادر کند.  این در حالی است که قوه قضائیه ما پس از گذشت بیش از چهار سال هنوز نتوانسته است تکلیف معاون اول رئیس جمهور سابق را در پرونده بیمه ایران مشخص کند.

این راه حل که آقایان موسوی و کروبی باید توبه و عذر خواهی کنند تا مسئله تمام شود، به نتیجه نمی رسد چون آنها اگرچه ممکن است به برخی خطاهای خود اعتراف کنند اما مجرم اصلی را طرف مقابل می دانند. توبه و عذرخواهی باید با اختیار و میل قلبی باشد.

بارها گفته ام که اگر قرار برگذشت طرفین از تخلفات یکدیگر نیست، تنها راه پایان دادن به فتنه سال 88 محاکمه علنی و همزمان آقایان موسوی، کروبی  و احمدی نژاد است، بدون آنکه اتهامات آنها را در یک حد بدانم. تا زمانی که یک طرف قضیه حق سخن گفتن و دفاع از خود نداشته باشد و طرف دیگر هر چه می خواهد اتهام می زند و تحلیل می کند،  این بحران حل نخواهد شد. این سه نفر را که یکی هیزم فتنه را آورد و دوتای دیگر آن را شعله ور کردند محاکمه علنی کنید تا حقیقت ماجرا برای مردم آشکار شود. آنگاه هر حکمی صادر شود کسی اعتراض نخواهد داشت. حصر خانگی  طولانی مدت، بدون محاکمه ، توجیه قانونی و شرعی ندارد. قرآن کریم می فرماید: لایجرمنکم شنآن قوم علی أن لاتعدلوا، اعدلوا هو اقرب للتقوی. دشمنی با قومی شما را از جاده عدالت خارج نکند. عدالت بورزید که به تقوا نزدیک تر است.

احکام سختگیرانه زندانیان سیاسی سال 88 نیز مطلب دیگری است که قوه قضائیه باید پاسخگو باشد. آیا این احکام توسط قضات عادل و مستقل صادر شده است یا قضاتی که تحت فرمان بازجوها و عناصر اطلاعاتی بوده اند. بسیاری از این احکام در دوره مدیریت قبلی قوه قضائیه و در فضای احساسی سال 88 صادر شده است ، لذا نیاز به باز بینی دارد. رئیس  قوه قضائیه پاسخ دهد که مثلا  جرم  آقایان مصطفی تاجزاده و بهزاد نبوی  غیر از انتقاد به نظام چه بوده است؟ این در حالی است که امام علی علیه السلام خوارج را تا زمانی که دست به سلاح نبرده بودند آزاد گذاشت و حتی حقوق آنها را از بیت المال قطع نکرد. در این زمینه ، روحانیت ، خصوصا مراجع تقلید قم و دانشگاهیان نسبت به سایر اقشار وظیفه مضاعف دارند و نباید از جو رعب و وحشتی که در چند سال اخیر حاکم شده است بهراسند. باید برای سکوت خود ، در مقابل خداوند پاسخ داشته باشند. نخبگان جامعه باید قوه قضائیه را یاری کنند تا بتواند با هدایت مقام رهبری برفضای رعب و تفرقه ای که عده ای به خاطر منافع خود خواهان ادامه آن هستند فائق آید و مسئله فتنه را به نقطه پایان برساند. وحدت ملی ما پشتوانه ای برای مذاکرات هسته ای و حل مشکلات اقتصادی خواهد بود.

2.اینجانب به عنوان نماینده قوه مقننه در هیئت نظارت بر مطبوعات ، به روزنامه ها تذکر می دهم که جای نقد احکام مسلم اسلام روزنامه نیست.کاری نکنید که بهانه به دست عده ای برای محدود کردن فضای آزادی بیان بیفتد. این گونه مباحث می تواند در نشریات تخصصی، همراه با پاسخ آن از سوی اسلام شناسان مطرح شود و از قضا همیشه این مباحثات باعث آشکارتر شدن گوهر اسلام شده است. به قول شهید آیت الله مطهری  امثال کسروی با نقدهایشان بر احکام اسلام  به اسلام خدمت کردند چون باعث شدند که علما به تکاپو بیفتند و درباره فلسفه احکام بحث کنند و برتری اسلام آشکار گردد.  ضمنا مرجع قانونی رسیدگی به این امور هیئت نظارت بر مطبوعات است و قوه قضائیه  نباید رأسا اقدام کند.

3.درباره مذاکرات  هسته ای ایران با غرب چند نکته قابل ذکر است. اول اینکه نباید در باره نتیجه این مذاکرات عجولانه قضاوت کرد که همه چیز از دست رفت یا همه چیز  به دست آمد، بلکه همه چیز در اختیار ماست و به مذاکرات آینده بستگی دارد. دوم این که مقاومت مردم و قدرت منطقه ای ایران، غرب را پای میز مذاکره کشاند. روزنامه لس آنجلس تایمز چند روز بعد از مذاکرات ژنو نوشت: تحریم بیشتر ایران امکان پذیر نبود. اگر توافق ژنو را انجام نمی دادیم آنوقت تحریمها شروع به ضعیف شدن می کرد.

 نکته سوم اینکه این مذاکرات راه ارتباط ایران با دنیا را باز کرد، چیزی که کشورهایی مثل عربستان یا کشور نامشروعی مثل اسرائیل به شدت مخالف آن بوده و هستند. فلسفه انقلاب اسلامی ابلاغ پیام اسلام به دنیاست، ما حرف های زیادی با دنیا داریم درباره نظام خانوادگی، نظام جزایی، حقوق بشر، سبک زندگی و غیره، ابلاغ این پیام ها نیازمند ارتباط با دنیا و شرکت فعالتر در مجامع جهانی است.  

و نکته چهارم این که مسئله اصلی ما با غرب مسئله فلسطین است. اگر این مسئله نبود غربیها به مسئله انرژی هسته ای ما هم کاری نداشتند. لذا ما همواره باید روحیه مقاومت و حماسه و مجاهدت خود را حفظ کنیم و آینده خود را صرفا به نتیجه مذاکرات پیوند نزنیم، مذاکرات را یک امر حاشیه ای بدانیم که نتیجه آن هر چه باشد، ما به دنبال تحقق آرمانهای انقلاب اسلامی از جمله آزادی قدس شریف و سرزمین اسلامی فلسطین هستیم.

به بیان دیگر مذاکرات هسته ای صرفا یک اتمام حجت با دنیا و با مردم خودمان است که ما حسن نیت خود را نشان دادیم ، حال اگر آنها کارشکنی کردند و حتی جنگی رخ داد آنگاه مردم ما مقاومتر و دنیا نیز با ما همراه تر خواهد بود.

4.وزیر کشور باید پاسخ دهد که چرا نسبت به پدیده بانوان ساپورت پوش در سطح تهران و برخی شهرها بی تفاوت است. این چه نوع پوششی است که تا سی چهل سانت بالای زانو آشکار است. از ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی حجاب استاندارد ، گذشته از چادر ، عبارت بوده است از شلوار ، مانتو تا زانو و روسری یا مقنعه . دولت اسلامی موظف است آن بخش از امر به معروف و نهی از منکر را که مستلزم اعمال قانون است و کار مردم نیست انجام دهد. بدیهی است که اگر این وضعیت ادامه پیدا کند مجلس به وظیفه خود عمل خواهد کرد.

5. اتفاقی که در سفر هیئت پارلمانی اروپا به تهران افتاد نوعی تحقیر ملت ایران بود. اینجانب به سختگیری قوه قضائیه در باره خانم ستوده، که به خاطر مصاحبه با بی بی سی به دلیل محدود بودن رسانه های داخلی مدتی در زندان بود، انتقاد داشته ام ولی این سختگیری مجوز نمی شود برای یک گروه پارلمانی غربی که دزدانه در خاک ایران به این گونه افراد جایزه مبارزه با نقض حقوق شهروندی بدهند. آیا آنها چنین اجازه ای به ما می دهند؟